Back home

Back home

After travelling for a bit more than 5 months (since I was in the Netherlands for the last time), I finally came back home on the 1st of June. I however almost immediately left again to Tenerife in Spain to celebrate with my family the fact that my parents were married for 40 years. After having a very nice time there (although being quite sick in the last week), we all came back on the 19th of June. Since then I have been busy meeting up with everybody again and thinking about what to do next. Although I think I am quite sure what I want do. But you never know, life is always full of surprises.

Highlights of the last 3 months:

1. Indonesia - Jakarta: meeting up with friends (John, Raymond, Cliff, Tariq and Remco) from Holland who were on holiday in Indonesia and together having some good nights out there
2. On my way back home I stayed in Kuala Lumpur for 1 night and met with Amir who is friend who lived in Hilversum before
3. Tenerife with my family celebrating my parents 40 years wedding anniversary
4. Thailand - Koh Phangan:

• Lots of yoga
• Lots of workshops
• Lots of cycling
• Lots of relaxing
• Lots of fun
• Full moon party
• Thai new year (Songkrang) where everybody throws water at everybody
• Working as a volunteer at an animal care center (mainly dogs)

Details:
Ja en dan ben je opeens weer thuis. Dat was wel weer even wennen. En dan verwacht je dat het zomer is, maar dan lijkt het net herfst.
Maar ik heb me goed vermaakt tot nu toe. Heb inmiddels al weer veel vrienden, familie en oud collega's gezien. En het verbaast me dat er inmiddels al weer ruim 3 weken voorbij zijn sinds ik terugben uit Tenerife. Nu met het schrijven van dit verhaal besef ik me ook hoe snel de maand juni voorbij is gevlogen, aangezien ik dit verhaal eigenlijk meteen bij terugkomst had willen schrijven en plaatsen.
En waarover zal ik nu weer eens schrijven. Na bijna 2 jaar gereisd te hebben in een periode van bijna 3 jaar heb ik voor mijn gevoel veel dingen al een beschreven. Dus om jullie niet te vervelen dit keer maar geen verhalen over gezellig stappen, in oa. Shanghai, Jakarta met John en andere vrienden, en Kuala Lumpur met Amir, vrijwilligerswerk in een dierenopvangcentrum (voornmamelijk honden) op Koh Phangan, zware en mooie fietstochten op hele mooie eilanden, mooie ervaringen op het gebied van yoga, en een full moon party op Koh Phangan
Maar waarover dan wel te schrijven? Misschien hoe ik me nu voel na 2 keer een lange trip gemaakt te hebben, of ik nu klaar ben met reizen, wat ik nu ga doen en wat mijn mooiste ervaringen en favoriete plekken waren?
Allereerst is het heel prettig om weer in Nederland te zijn en iedereen weer te zien en te spreken. Dan merk je toch dat dit echt je thuis is. Het valt me alleen wel op dat bijna iedereen behoorlijk druk is en dat je soms pas over 2 weken een afspraak kunt maken. Daarnaast zijn sommige dingen ook wel weer wennen, vooral na 3 maanden op een heel rustig eiland geleefd te hebben en veel met yoga bezig geweest te zijn. Ik denk dat me vrienden het mooi wisten samen te vatten in het allereerste weekend dat ik terug was. Ze vonden me namelijk helemaal 'zen'. Al merk ik wel dat ik langzaam steeds weer iets ongezonder aan het leven ben en me ook steeds iets minder 'zen' begin te voelen.
Verder voelde het absoluut geweldig om zo'n lange periode van huis weg te kunnen zijn, zoveel bijzondere ervaringen mee te kunnen maken en een gevoel van heel veel vrijheid en onafhankelijkheid te kunnen ervaringen.
Of ik klaar ben met reizen is het antwoord simpel. Nee nog lang niet. En het liefst zou ik verder gaan met reizen en al reizend mijn geld verdienen. Ik heb ook wel wat ideetjes in die richting, die ik misschien ook wel verder ga onderzoeken. Ik heb in ieder geval een paar afspraken bij de KVK gepland en ik zit er ook aan te denken om deze plannen in het buitenland verder te onderzoeken.
Meeest bijzondere ervaringen en locaties. Dat is altijd een hele moeilijke vraag omdat er zoveel plekken en momenten zijn. Maar laat ik proberen een lijstje te maken zonder volledig te willen zijn.

• India vond ik zeker het meest bijzondere en aparte land, met Dharamsala (Bhagsu) als favoriete plek. Al waren Rishikesh en Malethi ook erg bijzonder. Dit land is zo divers en zo extreem dat je niet uitgekeken raakt. Zels een busrit van 8 uur vliegt zo voorbij omdat er bijna de hele tijd wel iets aparts of iets moois te zien valt.
• Koh Phangan (Thailand). Ik ben op meerdere mooie tropische eilanden geweest, maar voor mij is dit eiland het meest speciale. Daarnaast zit er een goede yogaschool, 'wonen' er hele leuke en interessante mensen en kun je daar af en toe nog een feestje mee pakken
• Fietstocht door de Alpen. 1100km in 10 dagen met 10 bergen hoger dan 2000m. Tijdens en na deze tocht besefte ik pas wat een enorme bikkels professionele wielrenners zijn en hoe zwaar het is om zo'n hoge berg op te rijden. Zelfs het vallen heb ik ook kunnen ervaren. Gelukkig pas op de één na laatste dag, maar ik heb er wel een paar weken last van gehad. Wat deze tocht me in ieder geval geleerd heeft is dat je als mens tot meer in staat bent dan je zelf (en je omgeving) vooraf voor mogelijk acht. Naast Italië, Zwitserland en Frankrijk waar ik toen doorheen ben gefietst, heb ik ook nog in de volgende landen gefietst: Duitsland (Sauerland), Spanje (Siërra Nevada en Tenerife), Panama, Trinidad & Tobago, Suriname (rondom Paramaribo en de Brownsberg op), Colombia (Manizales), Peru (tot zo'n 4000 meter hoogte gefietst in de buurt van Cuzco en over incapaadjes naar beneden), Bolivia ('The world's most dangerous road'), Chili, Argentinië, Nieuw Zeeland (mooie mountain bike tochten met Leslie en soms met Tjeerd en Berthe), Australië (Great Ocean road met Andrew), Thailand, Maleisië, India (in de buurt van Manali), Nepal, Indonesië (Bali en Yogyakarta), Cambodja (in de buurt van Siem Reap)
• Vooral in India en Thailand veel aan yoga en meditatie gedaan, maar daarnaast ook nog in verschillende andere landen (Peru, Suriname, Australië, Panama en China). Heel veel geleerd en een aantal bijzondere ervaringen op dit gebied meegemaakt
• Het doen van verschillende vormen van vrijwilligerswerk in verschillende landen. Zo heb ik in India bijna een maand allerlei verschillende activiteiten op een school uitgevoerd. In Cambodja (school) en Thailand (dierenopvang) heb ik een aantal weken meegeholpen aan het opzetten van een boekhouding in Excel. In Dharamsala heb ik nog een paar dagen conversatie Engels gedaan met Tibettaanse vluchtelingen en in Panama ben ik 2 dagen meegeweest met gehandicapte kinderen naar een soort van kinderboerderij.
• Phuket bij Lesie en Berthe voelde een beetje als een 2e thuisbasis (in totaal 3 keer geweest). Hier hebben we samen het wk 2010 gekeken en hier heb ik ok mijn oude liefde voor het fietsen weer ontdekt samen met Leslie en Jeroen
• Nieuw Zeeland met Tjeerd, Leslie & Berthe. Wat een mooi en divers land en wat gezellig ook om na lang alleen gereisd te hebben, nu eens met hele goede vrienden op pad te zijn. Wat erg apart en best een beetje eng, was toen we in een kooi op een vrachtwagen (in een dierenpark) het leeuwenverblijf inreden. Wat zijn die dieren indrukwekkend groot en gevaarlijk van dichtbij
• Trinidad & Tobago: onverwachts heel gezellig. Die Carribean vibe zou mij zeker voor langere termijn bevallen. Alleen jammer dat je vanwege de avondklok al om 23.00 uur thuis moest zijn.
• Suriname: Ook een heel apart land. Heel exotisch, maar wel gewoon alles in het Nederlands. Daarnaast ook apart om een hele sterke Indonesische en Indiase cultuur te zien.
• Peru - trekkingstocht naar Macchu Pichu
• een aantal interessante cursussen/workshops/sessies gedaan: 7 dagen vasten, een plant ritueel met een medicijnman, astrologie workshop, tantra workshops, Pancha Karma, Belly dancing, cursus massage, Iris reading, astrologie consult, rebirthing
• Argentinië - Buenos Aires, wat een mooie en gezellige stad. Hier zou ik ooit nog wel voor langere tijd willen wonen
• New York - erg indrukwekkende stad en nog net op tijd om bij Michel van der Kloor en zijn vrouw langs te gaan. Die woont nu namelijk half in Amsterdam en half in Zwitserland
• Cuba - terug in de tijd en heel veel mooie live muziek. Daarnaast een poging gewaagd om de salsa te leren dansen en Spaans te leren spreken.
• Cambodja - indrukwekkende en nare geschiedenis. Daarnaast hele mooie oude tempels (Angkor Wat)
• Meest indrukwekkende Skyline ben ik in Hongkong tegengekomen toen ik daar met Leslie was en daarnaast nog een gokje gewaagd in Macau, wat de Chinese versie is van Las Vegas
• Australië - Op bezoek bij Maja en Fortunato, Andrew en zijn vrouw, Jess (oud collega) en Hayden en zijn familie. Australian open meegemaakt in de Heineken corner van het tennisstadion. Kon helaas geen kaartje meer krijgen voor Nadal - Federer. En bij Hayden en zijn familie op een boerderij gezeten met 40 racepaarden en 30 wedstrijdhonden (greyhounds) en ook met hun mee geweest naar de racetracks
• Maleisisch Borneo: eerste dagen echt helemaal alleen op reis en een aantal hele leuke en gezellige mensen ontmoet. Voor het eerst een bijzonder gevoel van totale vrijheid meegemaakt toen ik met een brommertje in de bergen reed. En daarnaast voelde het erg bijzonder om het nummer 'I did it my way' te 'zingen' tijdens de karaoke.
• Heel veel bijzondere en leuke mensen ontmoet. Teveel ook om op te noemen zonder mensen te vergeten. Daarnaast tijdens het reizen veel (nieuwe) vrienden, mijn ouders en bekenden op verschillende plekken (weer) tegengekomen. Ik zal hierbij een poging wagen om iedereen op te noemen die ik tijdens het reizen (weer) ben tegengekomen of heb opgezocht: mijn ouders, Leslie en Berthe, Tjeerd, Richard Vilhaber, Greg, Marchel en Vivian, Diana, Gijs, John, Raymond Schenkhuizen, Cliff, Tariq, Remco, Egon, Michel van der Kloor en zijn vrouw, Hayden, Ryan, Joshua, Dee, Paulo en Ludmila, Elias, Suzanne, Maja en Fortunato, Andrew, Alain, Jim, Tjalling en zijn vrouw, Jeroen en Brenda, John en Nancy

Nou dat was het weer voor nu. En waarschijnlijk dat het volgende verhaal wel even op zich laat wachten.

Groetjes,
André

New Zealand - Australia - Thailand - China

Highlights of the last 2 months:

1. New Zealand (with Tjeerd, Leslie and Berthe
a. Auckland: Spending a very good time with Tjalling (old friend of Tjeerd and Leslie) and his family and later meeting up with Leslie and Berthe who I didn't see for 8 months
b. Rotorua and Tongariro park: first bits of mountain biking with Leslie and a little bit with Tjeerd and Berthe and some tramping in the rain
c. Wellington: New Years eve and day
d. Nelson: cycling trips, relaxing and Abel Tasman national park
e. Lake Tekapo - Mount Cook: Beautiful nature
f. Queenstown: Very beautiful and great town for again mountain biking, a lot of other activities and some nightlife.
g. Franz Jozef Glacier: the glacier of course and a nostalgic game of 'Lord of the Rings' risk. It took us almost 24 hours to get a winner
h. Christchurch: still seeing the damage of the earthquakes that took place almost a year ago. Even experiencing some small aftershocks. Going to the zoo and experiencing lions from very close (in a cage on a truck feeding the lions in their own field)

2. Australia
a. Sydney: beautiful city and very nice to just wander around there, do some yoga and exploring the night life
b. Melbourne:
i. Australia day: a bit of a mix of Queensday (30 April) and Freedom day (5 May) and definitely not as wild as some people told me it would be.
ii. Australian open: I watched the semi final between Nadal and Federer at the tennispark in the Heineken corner. Very good atmosphere. Also the final was special to watch in Australia. People in Australia are real sport fans
iii. Spend one day with Andrew and his wife (I met them during my cycling tour in the Alps last year). Had a very nice barbecue and cycled the Great Ocean Road together
c. Brisbane: visited Maja and her husband who are living there already for a couple of years. Was great catching up again
d. Byron bay: great place to relax
e. Perth: First had a good night out with my old colleague Jess and her boyfriend. Then met up with Hayden (we met each other in South America) in Fremantle for a Saturday night out and then stayed at his parents farm, outside of Perth. Had some great experiences 'training' horses and greyhounds and take them to the tracks.

3. Thailand - Phuket: visiting Leslie and Berthe and some of their friends. Had some great nights out and cycled up the Big Buddha mountain twice with Jeroen

4. China - Hangzhou/Shanghai: Being in China is an experience. Just walking around there (especially in Hangzhou) makes you feel like being in a different world. It is a long time ago that I had this feeling

Details:

Terwijl ik dit verhaal schrijf ben ik onderweg van China naar Jakarta om daar John en een aantal andere vrienden te ontmoeten. Daarna ga ik weer terug naar Thailand (Koh Phangan om precies te zijn) om weer eens een yogacursus te doen.
Veel gezien en gedaan sinds ik weer weg ben uit NL. Teveel ook om in detail hier allemaal te beschrijven. Ik heb in ieder geval geprobeerd de hoogtepunten hierboven samen te vatten.
Nieuw Zeeland was vooral erg mooi en gezellig (samen met Tjeerd, Leslie en Berthe) en een maand is eigenlijk te kort om daar rond te reizen en de belangrijkste dingen te willen zien. Voor Australië geldt dit nog meer. Dit land is bijna net zo groot als Europa en er wonen maar iets meer mensen dan in NL. Wat Australië vooral leuk maakte was het opzoeken van vrienden en mensen die ik eerder ontmoet heb. Australië is trouwens ook het duurtste land waar ik geweest ben. Om een beetje een idee te geven, hier wat gemiddelde prijzen van verschillende dingen:

• Een bed in een slaapzaal 30 Euro
• Een eigen kamer in een hotel of hostel begint bij zo'n 70 Euro
• Een klein flesje water of cola 3 Euro
• Halve liter bier in een kroeg 7 Euro
• Pakje sigaretten 12 Euro
• Klein zakje chips 2 Euro
• Maaltijd in een restaurant 25 Euro
• 200 km met de bus 40 Euro

Wat verder opvallend was dat je bijna overal in Australië en Nieuw Zeeland moet betalen voor internet, zelfs in hostels. Daarmee lopen ze echt achter op de rest van de wereld. O ja en moet bijna overal vooraf betalen voor je eten en drinken, wat niet echt handig is als je alleen op een terras zit. Zo ben ik al eens mijn plekje kwijt geraakt.
Ja en dan China. Helaas maar een kort bezoekje (9 dagen) omdat het nu niet echt het beste seizoen is om daar rond te reizen. En ik kan jullie vertellen dat het ook erg koud was. Kouder dan ik verwacht had en ik heb ook voor het eerst in mijn leven de airco als verwarming gebruikt.
Met een routebeschrijving van het hostel met daarop de naam van het hotel in Chinese tekens kwam ik 9 dagen geleden rond 23.00 uur aan op de luchthaven van Hangzhou (op zo'n 200 km van Shanghai). Helaas was er geen pinautomaat te ontdekken, maar gelukkig was er 1 wisselkantoortje dat nog tot 23.00 uur open was en bereid was tegen een hele slechte koers Euro's te wisselen die ik gelukkig nog op zak had. Na een aantal louche taxichauffeurs ontweken te hebben was er bijna geen taxi meer te bekennen wat me enigzins zorgen baarde. Maar uiteindelijk toch nog eentje gevonden. Al vroeg hij wel iets meer dan het hotel vermeld had. Maar veel keuze had ik niet meer op dat moment.
In de buurt van het hostel aangekomen werd ik bij een soort toegangspoort afgezet, omdat (zoals het hostel beschreven had) auto's niet het historische centrum inmochten. In de stromende regen met al mijn bagage en rond middernacht ben ik toen volgens de beschrijving het oude centrum ingelopen. Eenmaal in een klein en donker steegje aangekomen vroeg ik me een beetje af of ik nu wel goed zat. Maar gelukkig liepen er geen rare mensen rond en zag ik vrij snel een bordje met daarop mijn hostel. In het hostel aangekomen viel het me op hoe aardig en behulpzaam de mensen waren en hoe goed ze Engels spraken. En het hostel zelf was ook goed georganiseerd. En gratis Wifi, wat natuurlijk altijd handig is. Alleen het viel me op dat niet alles werkte. Zo zijn faceboek, twitter en youtube geblokkeerd door de Chinese overheid. Al zijn er wel trucjes om dit te omzeilen. Toen ik eindelijk naar bed ging was het wel heel erg koud. En met mijn Chinese afstandsbediening had ik geen idee hoe ik de airco op verwarmen kreeg, met als gevolg dat ik het 's nachts erg koud heb gehad.

De volgende dag mijn eerste stappen in het daglicht in Hangzhou gezet en voor het eerst sinds lange tijd had ik weer het gevoel om in een compleet andere wereld te zijn. Overal grote uithangborden met Chinese tekens, bijna niemand die Engels spreekt en veel moeite om een eettentje te vinden dat er niet te 'Chinees' uitzag.
In totaal 2 dagen in Hangzhou gebleven en vervolgens voor 7 dagen naar Shanghai gegaan. De reis op zich was wel spannend. Met 2 briefjes in mijn zak, 1 met in het Chinees 'treinstation' voor de taxichauffeur en een ander briefje met in het Chinees de trein die ik wilde nemen. Op het station aangekomen kwam ik in een grote hal terecht met wel 30 verschillende loketten, met Chinese tekens en met hele nette rijen van zo'n 20 personen. Op goed geluk ben ik maar in een rij gaan staan en uiteindelijk het juiste kaartje gekregen. De treinreis was erg comfortabel. In Shanghai aangekomen leek het me wel een uitdaging om met de metro naar mijn hostel te gaan en gelukkig ging dit zelfs makkelijker dan gedacht. De metro is daar erg goed georganiseerd, met de belangrijkste dingen ook in het Engels geschreven. En daarnaast is alles ook erg schoon.

Shanghai zelf is een erg grote en moderne stad, vergelijkbaar met Hong Kong en New York en ik geloof dat er zo'n 20 miljoen mensen wonen. Al merk je dit niet echt, want ik heb het nergens echt extreem druk meegemaakt, ook niet tijdens de spits. Het hostel waar ik zat was ook weer erg goed en de mensen die er werkten ook weer erg aardig en goed Engels sprekend.
In Shanghai veel rondgelopen om de stad te verkennen. Met alleen een dun jasje was dit wel een beetje koud (ik geloof dat het zo'n 5 graden was) maar wel erg leuk om te doen. Alleen op de wat meer touristische plekken moest je een beetje op je hoede zijn. Naast de normale verkopers die je moest zien kwijt te raken had je ook meestal jonge mensen en vaak meisjes die je 'spontaan' aanspraken en dan graag hun Engels met je wilden oefenen. Echter na een klein gesprekje stellen ze dan voor om ergens thee te gaan drinken en voor je het weet heb je een rekening van meer dan 100 Euro vanwege de speciale thee. Gelukkig had ik vooraf hier al over gelezen, dus ik was gewaarschuwd. Wel grappig om te zien waren de verschillende varianten die ze toepassen. Welke bijvoorbeeld heel goed was, is waar ze je vragen of je een foto van hun wil maken en op die manier een gesprekje proberen aan te knopen. In eerste instantie heb je het dan ook niet in de gaten omdat je denkt dat ze ook gewoon touristen zijn, maar uiteindelijk gaat er dan toch wel een lampje branden. Ik heb me dus niet voor de gek laten houden. Al kan het wel zo zijn dat je ik mensen heb afgewezen die alleen maar goede intenties hadden.

Wat me verder opviel in China is het volgende:

• Ondanks wat ik eerder gehoord had vond ik de Chinezen die ik ontmoet heb erg aardig. Al zijn er wel heel veel mensen die geen Engels spreken
• Shanghai is echt een hele moderne stad met veel economische activiteit. Als je kijkt hoe hard de ontwikkeling hier gaat en hoe ontwikkelt ze nu zijn, dan zijn wij in Europa een stel bejaarden die amper nog vooruit komen. Al heb ik wel gehoord dat andere gebieden van China nog behoorlijk onderontwikkeld zijn
• Apple is erg populair. Je ziet veel Apple shops en het lijkt bijna alsof iedereen die een beetje geld heeft een Iphone heeft. Al kun je ook heel goedkoop (70 Euro) een Iphone kopie kopen die er exact hetzelfde uitziet en zelfs de menu's werken hetzelfde
• Er rijden heel veel electrische brommers rond. En bijna allemaal rijden ze 's avonds zonder licht en je hoort zo ook niet aankomen, wat soms best gevaarlijk kan zijn
• Voetgangers hebben geen rechten. Zelfs bij groen licht voor voetgangers rijden auto's soms gewoon door. Ik heb zelfs 2 keer iemand moeten waarschuwen die blind het zebrapad wilde oversteken terwijl er heel hard een auto kwam aanrijden
• De duurdere auto's rijden vaak zonder nummerplaat. Geen idee waarom
• Ik heb weinig van communisme gemerkt hier. Zo heb ik showrooms gezien voor oa. Aston Martin, Ferrari, Maseratie en Porsche. Veel iphones en Ipads en hele luxe winkels. Dus zo op het eerste gezicht lijkt China zelfs kapitalistischer dan NL.
• Alles is erg schoon. Ik zag net zelfs nog iemand die de vluchtstrook aan het vegen was
• De basis dingen zijn redelijk goedkoop hier en goedkoper dan in NL. Echter merkartikelen en computers zijn net zo duur of zelfs duurder
• Enorm veel hoge gebouwen. Ik was eergisteren nog op het hoogste gebouw hier (492 m hoog), wat erg indrukwekkend was en ze zijn bezig om daarnaast een gebouw van 630 m te bouwen
• Ik ben in 2 discotheken geweest op zaterdagavond waar je voor 12 Euro net zoveel rum, whiskey, wodka voor jezelf mag bestellen als je wilt. Alleen bier moest je wel apart voor betalen en dit koste daar 6 Euro. Alleen wat ik niet wist is dat je je glas de hele tijd bij je moet houden. Toen ik die namelijk kwijt was kostte het wat moeite om weer een nieuwe te krijgen.
Ik was eigenlijk van plan om het dit keer kort te houden, maar dit is helaas niet gelukt. Dat is wel het leuke van zo'n weblog als je eenmaal begint met schrijven dan zijn er zoveel dingen die naar boven komen die je eigenlijk al weer bijna vergeten was.

Groetjes,
André

Bolivia - Chile - Argentinia - Amsterdam

Bolivia - Chile - Argentina - Amsterdam:

On Tuesday I arrived in the Netherlands from Argentina for a sort of transit, as I will go to New Zealand on the 22nd of December. It is good to back again, although it is really cold and rainy weather.

Highlights of the last 3 weeks:

• Bolivia - La Paz: Spent there only 4 nights. Did the so called 'The Worlds Most Dangerous Road', explored the city and got a taste of the night life
• Santiago de Chile: Spent there only 4 days too. Did some nice cycling, wandered around the city, met some people I met before, even met an old colleague (Andrew King) by surprise
• Argentina - Mendoza and Buenos Aires: Mendoza was not so special (in my opinion and I was also a bit sick when I was there) Buenos Aires was really great. This is one of the most beautiful and enjoyable cities that I have been. They say it is a city that never sleeps. I tested it and I think it is true :-)

Details:

Wat is het leuk om weer even terug te zijn in NL, maar wat is het smerig weer. Het lijkt hier zelfs kouder dan in de hoge Andes. En raar ook om zo snel al weer weg te gaan.
Ik heb me best gedaan om zoveel mogelijk afspraken te maken om zoveel mogelijk mensen te zien, maar ik weet zeker dat het me niet gaat lukken om iedereen te zien. Maar hopelijk kom ik een heel eind. En anders zien we elkaar waarschijnlijk in juni weer.

Sinds mijn laatste update van zo'n 3 weken geleden is de tijd snel voorbij 'gevlogen' en heb ik zelf ook aardig wat afgevlogen. Eerst van Cusco (Peru) naar La Paz (Bolivia), dan van La Paz naar Santiago de Chile, vervolgens van Santiago de Chile naar Mendoza (Argentinië) en dan van Mendoza naar Buenos Aires. En als laatste via Houston in de Verenigde staten naar Amsterdam. Vooral de laatste stap was erg vermoeiend aangezien ik 2 nachtvluchten had waar ik bijna niet heb geslapen.
Wisten jullie trouwens dat ik een beetje gespannen was op mijn vlucht van Cusco naar La Paz. Ik had namelijk gelezen dat de luchthaven van La Paz op zo'n 4000 meter hoogte ligt en daardoor is de luchtdruk een stuk lager, waardoor de landingssnelheid zo'n 2 keer zo hoog moet liggen omdat anders het vliegtuig eerder uit de lucht valt. Als gevolg daarvan hebben de meeste vliegtuigen die daar landen speciale banden om goed om te kunnen gaan met de 2 keer zo grote remkrachten. De vlucht zelf was trouwens erg mooi, een heel mooi uitzicht op Lake Titicaca en de hoge bergen in Bolivia. En de landing viel uiteindelijk erg mee. Ik heb slechtere meegemaakt
Voorafgaand aan de vlucht had ik trouwens een mooi 'Spaans' momentje. Voordat we het vliegtuig in gingen raakte ik aan de praat met 2 Peruaanse nonnen en tot mijn eigen verbazing hadden we een vrij uitgebreid gesprek in het Spaans. Toch nog nuttig geweest die 4 privelessen Spaans (na 3 weken Spaans te hebben gehad in Cuba) in Cusco. De nonnen kwamen trouwens uit Peru, hadden volgens mij nog nooit gevlogen en waren op weg naar een soort van nonnenconferentie in Bolivia.
La Paz is trouwens een mooie stad, omgeven door hele hoge bergen. Daarnaast deed de stad me op de een of andere manier een beetje aan India denken. Uiteindelijk maar 4 dagen in Bolivia gebleven, omdat ik nog maar 2 weken had om in Buenos Aires te belanden. Eerst naar Santiago de Chile geweest, wat ik ook een hele mooie en comfortabele stad vond. Vooral de wijk (Bellavista) waar ik zat was erg gezellig, met overal barretjes en restaurantjes. Op 1 avond nog mee kunnen genieten van de Zuid Amerikaanse (soort van Europa League) halve finale voetbal waarbij het team uit Santiago de Chile uiteindelijk won. Leuk om te zien hoe mensen met vlaggen de straat opgingen en toeterend rond gingen rijden. Uiteindelijk (lees ik net) heeft dit team, Universidad de Chile, ook de finale gewonnen. Je zag wel duidelijk het verschil in welvaart tussen Chile en Bolivia. Waar in Boliva volgens mij alleen touristen uitgingen zag je in Chile bijna alleen maar Chilenen die uitgingen.
Na Santiago de Chile door naar Argentinië waar ik helaas nog maar 9 dagen had van de oorspronkelijk geplande 4 weken. Gekozen om 4 dagen in Mendoza te blijven, waar ik helaas een beetje ziek was, daarnaast vond ik de stad ook niet zo bijzonder vergeleken met andere plekken waar ik ben geweest. Maar als je je niet zo lekker voelt dan is alles wat minder. Zelf de fietsen die ze verhuurden waren erg slecht en het regende ook nog die dag. En wat helemaal jammer was dat de verhuurder me sterk afraadde om de bergen in te fietsen, omdat de kans dan 99% zou zijn dat ik beroofd zou worden. Volgens hem had je daar namelijk de sloppenwijken. Om eerlijk te zijn had ik dat totaal niet verwacht daar, dus maar goed dat ik even met hem gesproken had.
Na Mendoza was het uiteindelijk de beurt aan Buenos Aires. Als ik zou willen zou ik daar een heel lang verhaal over kunnen schrijven, maar laat ik het houden op wat korte steekwoorden: Hele mooi, lekker weer, gezellig, heel groot, aardige en mooie mensen, duurste stad van Zuid Amerika, kruising tussen New York en Parijs, veel groen, veel uitgaan, comfortabel hotel, veel lol met Hayden (Australier met wie ik nu al in 5 landen op pad ben geweest), weinig slaap, Bocas Juniors, Paardenracen.

Daar laat ik het maar even bij. Volgende keer meer vanuit Nieuw Zeeland

Groetjes André

Colombia - Ecuador - Peru

Colombia - Ecuador - Peru:

I just arrived in La Paz, which is at 3800 meters high.The city looks really beautiful with some high snow capped mountains of over 6000m in the background.
I really had a good time the last couple of weeks and I am aware now that my time in South America is almost finished while there are still so many things to see.
By the way I will be back in NL from 13 December to 22 December

Highlights of the last 5 weeks:

• Colombia - Cali:I spend only 3 days there but was 'forced' into a lot of salsa and other dances
• Ecuador - Quito: Was there only for 3 days also. Visited the Equator and had a taste of night life
• Peru: Spent 2 nights in Lima. And spent more than 3 weeks in the area of Cusco, doing a lot of yoga, going to Machu Picchu, doing some beautiful cycling, learn some Spanish again and doing a 7 day juice fasting retreat

Details:

Zo ben je op 4 verschillende plekken (Cali, Quito, Lima, Cusco) in 1 week en vervolgens ben je meer dan 3 weken in hetzelfde gebied.
Op basis van wat ik gelezen had wist ik al dat ik me zeer waarschijnlijk zou thuisvoelen in Cusco en dat was ook zo. Cusco is namelijk een hele oude Inca stad gelegen in een soort vallei op 3300 m hoogte omgeven door hoge bergen en de historische stad heeft echt nog zo'n oude look en feel. Vooral de wijk (San Blas) waar ik het merendeel van de tijd 'gewoond' heb was heel bijzonder, met allemaal kleine steegjes, trappetjes, kleine winkeltjes, kleine restaurantjes en barretjes. En als je daar wat langer bent dan ga je je ook echt thuis voelen. Ik kreeg een beetje het gevoel alsof ik weer in de Jordaan woonde, maar dan anders. Wat ook wel grappig was dat de broodjeswinkel bij mij om de hoek, waar ik vaak ontbeet, gerund werd door 2 Peruaanse broers waarvan er 1 Nederlands sprak, omdat hij getrouwd was met een Nederlandse en een tijd in NL had gewoond

Maar de belangrijkste reden dat ik in Cusco was, was natuurlijk Machu Picchu.
Ik had besloten om een jungle trek van 4 dagen te doen, wat een lichtere variant is van de officiele incatrail die meestal al maanden vantevoren is volgeboekt.
De eerste dag werden we om 7.30 uur opgehaald en vertrevertrokken we richting de bergen. Op zo'n 4300 m, in de mist en regen, zijn we vervolgens uitgestapt om op de fiets af te dalen naar zo'n 2000 m. In het begin viel dit alleen een beetje tegen, omdat het erg koud en mistig was en het ook nog regende. Daarnaast waren de fietsen niet zo goed als ik gewend ben en ging de gids ook niet zo hard als ik gewild had, maar toen de mist eenmaal was opgetrokken waren de uitzichten erg mooi.
Vervolgens de nacht doorgebracht in een heel klein plaatsje waar we met 20 man de beschikking hadden over 2 koude douches. Dus die douche heb ik maar overgeslagen. De volgende dag na het ontbijt rond 8.30 uur vetrokken voor een hele dag trekken door de jungle en over hele oude incapaden. Dit was erg mooi en ook erg inspannend. Maar het meest spannende was toch wel mijn ontmoeting met een redelijk grote (1,5 meter) zwarte slang met gele ringen. Stel je voor, je loopt achter elkaar op een pad van zo'n halve meter breed met links de bergafgrond en rechts van je de berg. Vervolgens roept iemand voor je 'snake' en voor je het weet sta je oog in oog met een gevaarlijk uitziende (felle kleuren is gevaarlijk volgens Discovery) slang op nog geen meter afstand. Voor een paar seconden sta je dan stil en als de slang dan naar je toe gaat bewegen dan kun je maar 1 ding doen en dat is achteruit bewegen. In mijn geval betekende dit dus achteruit het incapad af en dus gelukkig maar een halve meter naar beneden in een struik. En daar lig je dan, hopend dat de slang niet op je af komt en geluk hebbend dat je maar een halve meter naar beneden bent gevallen. Dit had zeker niet op een andere plek moeten gebeuren, want dan val je zo 10 meter of meer naar beneden.
Gelukkig ging de slang de andere kant op en werd ik weer omhoog getrokken door de rest van de groep. Aan het einde van de dag lekker ontspannend liggen dobberen in een warmwater bron en 's avonds weer aangekomen in een klein dorpje met slechts 1 douche en toilet voor op z'n minst 10 mensen van onze groep. Gelukkig waren we allemaal schoon na ons warme bad.
De volgende dag kregen we voor de ochtend de keus tussen wandelen of ziplining (geen idee hoe je dit in het Nederlands noemt, maar het betekent dat je aan een soort van 'tokkel' over een stalen kabel van de ene kant naar de andere kant gaat). Aangezien ik ziplining nooit echt op grote hoogte had gedaan, leek me dit wel leuk. Al moet ik toegeven dat het er best eng uitzag op zo'n 75 meter hoogte met een kabel die van de ene berg naar de andere berg loopt met daaronder een klein riviertje. Na een aantal mensen voorgelaten te hebben, was het eindelijk mijn beurt en het was minder eng dan verwacht en het was zelfs leuk en mooi om vanaf die hoogte naar beneden te kijken.
Vervolgens nog 5 ziplines gedaan (steeds naar een lager punt). Waarvan alleen op z'n kop en proberen je handen los te laten best eng was.
In de middag nog een flinke wandeling gemaakt voordat we aankwamen in Aguas Calientes wat erg leek op een gemiddeld skidorp. De prijzen waren er ook naar trouwens.
Eindelijk sliepen we hier in een goed hostal. Het enige nadeel was dat we al om 4.00 op moesten staan om als één van de eersten bij Machu Picchu aan te komen. Eerst was het ongeveer een half uur lopen van ons dorpje naar de 1e toegangspoort (beneden aan de berg) van Machu Picchu en vervolgens was het ongeveer een half uur omhoog over meer dan 2000 treden. En dat was best vermoeiend. Groot was echter de teleurstelling dat toen we binnenkwamen we zo goed als niets zagen vanwege de mist. Daar sta je dan, vroeg opgestaan, moe, honger en je ziet helemaal niets. Gelukkig begon de mist binnen een half uur beetje bij beetje op te trekken en dat zorgde voor hele bijzondere uitzichten.
Uiteindelijk zo'n 8 uur in totaal rond gelopen op het complex van Machu Picchu en Huayna Picchu (de hoge berg achter MP die je op alle foto's ziet). Wat ik niet wist toen ik deze tocht boekte, is dat je ook een apart toegangs ticket vantevoren moet kopen voor Huayna Picchu (voor 10 Euro geloof ik) en bijna iedereen in mijn groep had dit, behalve ik en een paar anderen. En het is onmogelijk om dit op de dag zelf te kopen omdat ze maar maximaal 400 mensen per dag toelaten. Bij de hoofdingang van MP viel ook niets te regelen en ik was bang dat dit bij de toegang van Huayna Picchu ook niet zou lukken. Maar het zou zonde zijn om het niet te proberen. Dus ik ben gewoon in de rij gaan staan die redelijk lang was omdat ze alle tickets 'goed' controleren. En toen het mijn beurt was heb ik de vrouw van de controle mijn ticket en paspoort gegeven en snel mijn naam in het boek gezet. Ik zag vervolgens deze vrouw wel een minuut mijn ticket controleren (waar duidelijk alleen toegang voor Machu Picchu opstond). En net toen ik dacht 'nu stuurt ze me weg', kreeg ik mijn paspoort en ticket terug en mocht ik doorlopen. Het was ook zeker de moeite waard en een behoorlijke steile beklimming.
Aan het einde van de dag met de trein en bus weer terug naar Cusco waar we moe en voldaan rond 23.00 uur zijn aangekomen.Van alle mooie stapplannen die we hadden voor deze vrijdagavond is natuurlijk niets meer terechtgekomen.
Na dit avontuur nog ruim een week in Cusco gebleven, waar ik veel yoga heb gedaan, weer Spaanse les heb gehad en nog een paar mooie fietstochtjes heb gedaan met afdalingen over kleine inca paden.
Mijn Spaans is nog steeds niet goed trouwens, maar af en toe een klein gesprekje voeren gaat me som goed af en verbaasd me dan ook.

Na deze week ben ik verhuisd naar Pisaq (30 km van Cusco) om 7 dagen te gaan vasten met alleen 's ochtends een fruitsapje en 's avonds een soort groentesapje. We mochten trouwens wel zo veel mogelijk water en thee drinken, maar dat vult ook niet echt.
Ik kan hier ook nog een heel verhaal in detail over opschrijven maar dan wordt dit verhaal echt te lang. Kort samengevat ging het me makkelijker af dan gedacht, al was met name de 3e dag erg zwaar en het is verbazend om te zien hoeveel energie je toch nog kan hebben zonder te eten. En het gevoel na 7 dagen is echt geweldig.
De laatste 3 dagen heel voorzichtig weer begonnen met eten, want we werden geadviseerd om niet meteen weer alles te eten omdat de kans dan groot zou zijn om ziek te worden. Ik heb me niet aan alle adviezen gehouden, maar heb voor de zekerheid nog maar geen vlees gegeten. Ik herinner me namelijk nog dat in India mijn darmen zo'n 2 weken van streek waren na een maaltijd met vlees nadat ik bijna 2 maanden geen vlees gegeten had.

Ik ben dus in NL van 13 december tot 22 december en hoop de meesten van jullie allemaal te zien, al zal dit in deze korte periode bijna onmogelijk zijn. Maar als ik met zoveel mogelijk mensen tegelijk afspreek moet dit lukken.

Groetjes André

Panama - Trinidad - Suriname - Colombia

Panama - Trinidad - Suriname - Colombia:

I just realize that it is already 3 months ago that I left NL. It kind of scares me how quick this time went by. But the good thing is that I am finally getting into a similar flow that I had at the end of my travelling in Asia. It is a feeling where you don't try to plan very much, but just let your feeling take you wherever it feels best..
At the moment I am in Colombia, while I had planned for Peru, and sofar I really like it here. People are very nice. It is relatively cheap, it is not very touristy and great for cycling.

Highlights of the last 6 weeks:

• Panama: stayed in Panama city and Boquete for almost 3 weeks. Especially in Boquete I had a good time cycling, doing yoga, playing poker, doing some voluntary work, reading, meeting a lot of different people and have a lot of enjoyable evenings

• Trinidad: Would only stay here 1 night on my way to Surinam. But stayed in total 11 days on 2 separate occasions. Met really nice and interesting people in the guesthouse where I stayed. Did some nice activities (cycling, hash run, try to surf) and had some great nights even while there was a curfew where nobody is allowed outside after 23.00

• Surinam: Very funny to experience everybody speaking Dutch and reading Dutch everywhere. Did a very beautiful cycling and trekking tour for 3 days. And met again very nice and interesting people

• Colombia - Medellin: beautiful city in a big valley. Very nice people. Good night life and I felt absolutely safe -Manizales: just arrived here. Beautiful university city of 400.000 people at 2000m altitude and great cycling opportunities.

Details:

Onvoorstelbaar hoe snel de laatste 6 weken voorbij zijn gevlogen.De rode draad van deze periode is toch wel het volgende 'Should I stay or should I go?'. Bijna overal waar ik was had ik het heel erg naar mijn zin en had ik zo een paar maanden kunnen blijven. Dit begon in Panama in Boquete. Dit is een relatief klein plaatsje in de bergen op zo'n 1000 m hoogte en waar maar een paar duizend mensen wonen. De omgeving hier was heel mooi (helaas moeilijk op foto vast te leggen, dus heb ik niet zoveel foto's genomen) en op de één of andere manier wonen hier veel gepensioneerde Amerikanen en Duitsers. Ook heerste er een hele vriendelijke en relaxte sfeer. In de 2 verschillende hostals waar ik gezeten heb probeerden ze op meerdere avonden in de week wel iets leuks te organiseren (poker, barbecue, afscheidsavonden) wat altijd erg gezellig was. In totaal heb ik hier zo'n 2 weken gezeten en tegen het einde van die periode voelde ik me echt thuis. Ik kan me zelfs een avond herinneren dat ik een bar inliep en dat ik zo'n beetje iedereen in de bar kende van allerlei verschillende momenten. Sommigen via de 2 verschillende hostels waar ik gezeten had. Anderen van de verschillende yogalessen die ik hier bijna dagelijks volgde. Weer anderen van 2 dagen vrijwilligerswerk die ik met gehandicapte kinderen had gedaan op een soort van kinderboerderij. Uiteindelijk was het dus moeilijk om hier weer weg te gaan en heb ik ervoor gekozen om hier te blijven in plaats van naar andere plekken in Panama te gaan.

Na Panama zou ik voor 1 dagje een tussenstop maken in Trinidad en Tobago. Dit was me aangeraden door het reisburo omdat ik anders misschien mijn vlucht naar Suriname zou kunnen missen. Ik wist niet veel van Trinidad en Tobago en kon me alleen iets herinneren dat het heel gevaarlijk zou zijn. Dus ik had er niet zoveel verwachtingen van. Toen ik vervolgens op het vliegveld aankwam vertelde ze me dat ik 'geluk' had, want die dag hadden ze net de avondklok veranderd naar 23.00 uur ipv. 21.00 uur. En met avondklok wordt dus bedoeld dat je na die tijd niet meer op straat mag zijn, want anders wordt je gearresteerd. Deze avondklok hebben ze nu voor een periode van zo'n 4 maanden ingesteld om met name de criminaliteit beter te kunnen bestrijden. Wat ik begrepen heb is er nu inderdaad een stuk minder criminaliteit en ik heb me zelf dan ook heel veilig gevoeld. Alleen werd er op de laatste dag wel de auto van de guesthouse 'manager' voor onze deur gestolen (op klaarlichte dag), maar die is inmiddels wel weer teruggevonden. Het guesthouse waar ik verbleef was heel gezellig. Zowel de mensen die er al langere tijd verbleven (Paul, Melissa en Elli) als het gezin dat het guesthouse runde. De eerste avond zijn we ook meteen met de hele club de lokale kroegen gaan verkennen en na 23.00 uur nog een klein feestje thuis gegeven. Vervolgens ben ik de volgende morgen door de 2 dames in huis gedwongen om een yogales te geven en tot mijn eigen verbazing vond ik dit heel leuk om te doen. Terwijl ik me de vervolgens aan het voorbereiden was om te vertrekken naar Suriname bekroop me toch een beetje het gevoel dat het zonde zou zijn om hier al na 1 dag weer weg te gaan en kreeg ik steeds meer het gevoel om nog een paar dagen te blijven. Alleen hoe doe je dat als je al een vlucht hebt geboekt en een appartement en taxi in Suriname hebt geregeld. Uiteindelijk was het heel simpel. 1 telefoontje naar de luchtvaartmaatschappij en voor 60 Euro had ik mijn vlucht aangepast. 1 telefoontje naar Suriname met de mededeling dat ik een paar dagen later zou komen en vervolgens een heel aardig antwoord krijgen 'geen probleem, doe rustig aan', wat me meteen al een heel goed gevoel over Suriname gaf.
Vervolgens nog 3 dagen in Trinidad gebleven en een erg gezellig tijd gehad.

Daarna dus naar Suriname. Erg apart om in zo'n ver en ander land aan te komen en dan in het Nederlands te worden aangesproken en overal Nederlandse teksten te zien. In mijn appartement aangekomen was ik aangenaam verrast door de aardige ontvangst en uitgebreide uitleg. En wat helemaal een prettige verrassing was,vooral na een vlucht zonder eten, was dat er een maaltijd voor me klaar stond in de magnetron.
Suriname gaf me een beetje hetzelfde gevoel als Trinidad. Een moeilijk te definieren, maar erg prettige relaxte vibe. Op beide plekken, in ieder geval in de hoofdsteden, valt niet zoveel te zien, maar het is er prettig verblijven. Op beide plekken zou ik ook best zomaar een aantal maanden kunnen wonen en werken. Dus wie weet.
In Suriname weer verschillende leuke en interessante mensen ontmoet en leuke avonden gehad en ook een mooie fiets/trekking tocht door de jungle gemaakt met een leuke groep Belgen, een Nederlander en 2 Surinamers als begeleiding. Ook voor het eerst in bijna anderhalf jaar weer gevoetbald met en tegen een aantal Surinamers. Het deed me weer beseffen hoe leuk dit spelletje is om zelf te doen. Vooral als bijna alles lukt wat je in gedachten hebt (en ook nog eens op sandalen). Zelfs na afloop bleven ze me complimenteren voor mijn goede spel.Al weet ik zelf natuurlijk maar al te goed dat ik normaal helemaal niet zo goed ben. Maar leuk om te ervaren natuurlijk. Tijdens deze tocht ook nog geprobeerd om met een hangmat in de openlucht te slapen. Dit lag best lekker, tot het begon te regenen zeg maar. In het begin zachtjes waardoor je denkt, dat waait wel over, maar toen het echt hard begon te regenen werden we gelukkig geholpen om onze hangmap zo snel mogelijk binnen op te hangen.Maar die was toen al behoorlijk nat.Alle insecten zijn trouwens een stuk groter dan in andere landen waar ik geweest ben. En gelukkig geen slangen gezien.

De tijd in Suriname is erg snel voorbij gevlogen. Na Suriname besloten om nog een aantal dagen weer in Trinidad te blijven. Mijn vlucht kwam er toch langs. Alleen zou ik diezelfde dag doorvliegen naar Peru. Inmiddels had ik echter besloten dat ik eerst naar Colombia wilde en tot mijn eigen verbazing was het mogelijk om mijn bestaande vlucht om te boeken naar Colombia op een andere datum voor het totale bedrag van 1 Euro.
In Trinidad weer een hele leuke tijd gehad. Veel dank ook aan Paul die ons een aantal keren op sleeptouw heeft genomen. Paul is een Canadees en werkt daar voor zijn 2e jaar als sport en wetenschapsleraar. Ik heb hem nog geprobeerd bij te houden toen we samen een berg op gingen fietsen, maar dat lukte maar tot halverwege. Ook heb ik nog een paar pogingen gewaagd om te surfen of om op een surfboard te blijven, maar dit is geen liefde op het eerste gezicht.Wat trouwens heel leuk was om te doen is een 'Hash run'. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar dit wordt regelmatig georganiseerd in Trinidad en schijnt daarnaast over de hele wereld door 'lokale chapters' op regelmatige basis georganiseerd te worden (google maar eens op Hash House Harriers). In het kort gezegd komt het er op neer dat je voor zo'n anderhalf uur gaat rennen door de jungle. Er zijn routes aangegeven, maar er zitten ook doodlopende routes tussen. Dus de kunst is om niet helemaal vooraan te lopen omdat je anders meerdere keren een verkeerde route loopt. Daarnaast moet je ook weer niet teveel achteraan lopen omdat je dan ook hetzelfde kan overkomen. Ik heb zelf een verhaal gehoord van iemand die voor het eerst meedeed en totaal verdwaald is geraakt waardoor ze hem in het donker hebben moeten zoeken.En na afloop is het ook belangrijk om te drinken en te socializen.

Van Trinidad naar Medellin in Colombia gevlogen. Dit is een erg mooie en gezellige stad. Ik heb me hier ook geen moment onveilig gevoeld en het klopt ook dat Colombianen heel erg aardig zijn. Na een aantal leuke mensen ontmoet te hebben in een erg gezellig hostal voelde ik me ook hier erg thuis en was het ook weer moeilijk om weg te gaan. Nu ben ik inmiddels al weer 4 dagen in Manizales wat een middelgrote studentenstad is op zo'n 2000 meter hoogte. Het is erg mooi fietsen hier en de mensen zijn ook erg aardig. Dus mijn plan is om hier nog een aantal dagen te blijven. Daarna waarschijnlijk nog een paar dagen naar een grote stad in Colombia en dan door naar Peru.

Groetjes André

Ps: Ik neem de laatste tijd niet zoveel foto's meer, omdat ik vaak mijn camera niet bij me heb en omdat het daarnaast bij mooie landschappen vaak toch niet lukt om dit goed vast te leggen.

Travelling part 2: New York - Cuba - Panama

Instead of staying only for 2 or 3 weeks in NL, I stayed more than half a year because I was offered an interesting assignment at RBS (Royal Bank of Scotland) with some of my old colleagues from before I went travelling. In total I worked for 5 months and after that I did some small travelling in Europe including a bicycle tour of 1100 km through the French Alps before I really left NL again on the 12th of July.
My travel plan when I left, was to go to New York, Cuba, Panama, Suriname, Peru, Argentina and probably some other South American countries. Then I will return in NL on 13th of December and then leave again for New Zeeland, Australia, China and probably some other Asian countries on the 22nd of December.

Highlights of the last 5 weeks:

• Spent 6 very nice days in New York visiting my friend Michel en his wife Marta
• Was in Panama city for 2 days before going to Cuba and I am back there again to explore the country
• In Cuba I spent more than 3 weeks in Santiago de Cuba and a couple of days in Havana. Highlights over there:
  - In Santiago I stayed in a casa particular with a very nice family
  - After 3 weeks of Salsa lessons I can finally make some salsa moves, although it is still very difficult. Big thanks to Ramon and Josephina
  - After 3 weeks of Spanish lessons hablo Espanol un poque
  - Met some really nice people and spent several very enjoyable evenings with them: Irina and Alejandro from Cuba, Marc from Switserland, Ramon (Dancing teacher from Cuba), Tessa and Brunel from Holland
  Tried some percussion lessons, but that is even more difficult for me than Salsa
  Carnaval in Santiago de Cuba

Details:

Ja het is altijd weer moeilijk om een nieuw verhaal te schrijven. Zeker aangezien mijn laatste verhaal alweer zo'n 10 maanden geleden is. Onvoorstelbaar eigenlijk hoe snel de tijd voorbij vliegt. Als ik terugga naar het moment van mijn laatste update dan herinner ik me nog hoe leuk het was om iedereen weer te zien in NL en bezig te zijn met het plannen van het vervolg van mijn reis. China zou mijn volgende bestemming zijn en ik weet nog dat ik op mijn computer de vluchten had klaarstaan om te boeken. Totdat ik voor de gezelligheid even ging lunchen met wat oud collega's van RBS. Voor ik het besefte had ik een interessante opdracht aangeboden gekregen voor zo'n 3 a 4 maanden en ik kreeg 1 dag om te beslissen. Ik weet nog dat ik in eerste instantie dacht 'Dat ga ik niet doen, want ik ga verder reizen zoals ik gepland heb', maar binnen een dag kunnen je gedachten veel veranderen. Dus toch ja gezegd. Volgens mij dezelfde dag nog een appartement in Amsterdam geregeld. En 5 dagen later was ik aan het werk. De eerste 2 weken was het wel weer even wennen om 8 uur per dag in een kantoor te zitten. Maar na een maand was het reizen al weer een verre herinnering. En voor je er erg in heb ben je opeens 5 maanden verder en is het 1 april 2011. En is er van heel goede voornemens en goede ideeën nog niet veel terechtgekomen.

Vanaf april is mijn focus met name gericht geweest op fietsen, want in mijn enthousiasme had ik me ergens in december 2010 ingeschreven voor een georganiseerde fietstocht door de Alpen van zo'n 1100 km (in 10 dagen). De fietstocht was van 20 juni tot 2 juli, dus dat leek genoeg voorbereidingstijd. Alleen met slecht weer is fietsen in NL niet zo heel leuk. Dus uiteindelijk pas rond april echt begonnen met voorbereiden, afgezien van wat spinning klasjes op de sportschool. Eerst een weekje in het Sauerland met mijn ouders en daarna in mei voor zo'n 4 weken naar Andalusië in Spanje.Eerst ruim 2 weken in Granada geweest om daar te fietsen in de Sierra Nevada. Dit was erg mooi, maar deed me ook beseffen, dat ik toch iets harder had moeten trainen. En Granada zelf was ook erg gezellig. Geprobeerd een beetje Spaans te leren en op school een leuke groep Nederlandse jongens (Tammy, Timo, Emiel, Laurens en nog een aantal) ontmoet met wie het gezellig stappen was, wat uiteindelijk niet zo bevordelijk was voor het volgens van de Spaanse les.
De laatste week van mei van Granada verhuisd naar Nerja om daar een weekje samen met Jerry door te brengen, wat ook erg gezellig was.
Vervolgens in juni druk bezig geweest met mijn laatste voorbereidingen voor de fietstocht en mijn reis.
Over de fietstocht zelf schrijf ik misschien nog wel apart een verhaal. Het was in ieder geval een hele bijzondere uitdaging en ervaring.
Ik heb me alleen regelmatig afgevraagd waarom ik op het idiote idee gekomen was aan deze tocht mee te doen en waarom ik niet meer getraind had. Heb ook meerdere keren gedacht 'tijdens de lunch stap ik in de bezemwagen' of 'morgen neem ik een extra rustdag'. Maar toch ben ik elke keer weer boven op zo'n berg gekomen en het is onvoorstelbaar hoe groot de kick is als je na al dat ploeteren toch weer bovenstaaat en vervolgens weer fijn mag afdalen.
Nadat ik in Cuba begonnen was met Spaanseles, salsales en percussieles heb ik dit gevoel van 'Waarom ben ik hier aan begonnen en wat is hier leuk aan?' ook meerdere keren gehad. Gelukkig ging dit gevoel na een tijdje weg bij Spaanse les en bij salsales. Vooral als het je eindelijk lukt om bepaalde moves te maken of een klein gesprekje in het Spaans te voeren.

Cuba was een heel bijzonder en apart land. Verschillende leuke mensen ontmoet en een aantal hele gezellige avonden gehad. Het merendeel van mijn tijd in Cuba in 1 casa particular geslapen bij een echtpaar van rond de 75 die bijna geen Engels spraken. Maar mij wel goed verzorgd hebben.

De dingen die me het meest zijn opgevallen in Cuba zijn de volgende:

• Heel veel draait om muziek, dansen, flirten en rum
• Cubanen houden heel veel van ijs. Regelmatig zie je mensen met 2 ijsjes lopen of 1 ijsje met 5 bolletjes. En soms moeten mensen er wel een uur voor 1 de rij staan
• Hele families wonen samen in 1 huis omdat het met de normale salarissen onmogelijk is om zelf iets te huren
• Heel veel oude Amerikaanse auto's en bussen. Alleen jammer dat de meeste oude Amerikaanse auto's niet meer de originele motor hebben, waardoor er of een diesel geluid of een lada geluid uit de motor komt
• In Havana heel veel mooie en oude koloniale gebouwen'
• Oude gele Nederlandse bussen soms met originele bestemming er nog op
• Omdat het in Santiago de Cuba heel warm was zag je heel veel Cubanen met een zweetdoekje op zak die ze soms zelfs met elkaar deelden.
• Naar mijn idee is er op dit moment veel financiele ongelijkheid tussen mensen in Cuba. Veel mensen werken voor een staatsbedrijf en krijgen waarschijnlijk niet meer dan omgerekend 50 Euro per maand. Terwijl andere mensen geld uit het buitenland krijgen van familie of relatief veel geld verdienen aan touristen.
• Wegens gebrek aan transportmogelijkheden zie je regelmatig vrachtwagens waar achterin zo'n 50 mensen als vee vervoerd worden. Heb er zelf ook 1 keer ingezeten, maar toen zaten er gelukkig maar 5 andere mensen in. Ook zie je op sommige plekken nog veel paard en wagen.
• Nog niet veel mensen hebben een mobiele telefoon en internet is heel traag en relatief duur (5 Eur per uur).
• Wat wel triest is, is dat veel mensen relatief goed opgeleid zijn, maar niet de mogelijkheden hebben om daar een goed salaris mee te verdienen en een eigen huis te regelen. Daarom willen veel jonge en goed opgeleide mensen het liefst zo snel mogelijk weg uit Cuba.

Voor nu wel weer even genoeg geschreven.

Groetjes en kijk uit naar jullie reacties,
André

Ps: In Panama city mezelf nog bijna opgesloten in de badkamer. Gelukkig heb ik geleerd van eerdere ervaringen en voelde ik eerst aan de deurknop voordat ik hem dicht wilde doen :-)

Siem Reap - Yogyakarta

Back in NL:

About one week ago I made the decision to go back home to join my father's goodbye party from work (after workig there for 37 years) and to join my friend Richard's bachelor's party and wedding with Denise.
So since Friday 15 October I came back home and will probably stay for only 2 to 3 weeks.I hope I will be able to see most of you while I am here.

Highlights of the last 3 weeks:

• Spent another 2 weeks in Siem Reap doing voluntary work for the SHCC
• Spent a few last days in Phnom Penh again
• One night in Kuala Lumpur before going to Indonesia
• 3 days in Yogyakarta meeting with my friends Marchel, Vivian, Gijs and Diana. It was very nice to see them again and catch up with some cold Bintangs.

Details:

Wel weer apart en ook wel wennen om weer even in NL te zijn. Een paar dagen geleden zat ik nog in Yogyakarta, waar het erg gezellig was met Marchel, Gijs, Diana en Vivian. Wel apart om zo aan de andere kant van de wereld met elkaar af te spreken. En daarvoor zat ik natuurlijk bijna 4 weken in Cambodja.

De laatste periode in Cambodja heb ik me vooral bezig gehouden met vrijwilligerswerk voor het SHCC (Self Help Community Center) in de Kro Bei Riel gemeenschap. In mijn vorige verslag had ik al kort hier iets over verteld en zoals beloofd nu een wat uitgebreider verhaal. Ik heb trouwens onder video's een link staan naar Youtube met een video die door andere mensen is gemaakt over deze organisatie en daarnaast kun je onder links (rechtsonderaan) een linkje vinden naar hun website.

Het SHCC is een Non Gouvermentele Organisatie (NGO) gericht op het geven van extra opleidings en toekomstmogelijkheden aan kinderen en jong volwassenen van de Kro Bei Riel gemeenschap in de buurt van Siem Reap. In totaal wordt er nu aan meer dan 1000 kinderen minimaal 1 uur les per dag gegeven. De meeste kinderen volgen Engelse les, maar daarnaast is het ook mogelijk om andere lessen te volgen, zoals sport, organisch boeren, muziek, kunst, ambachtelijk werk en nog meer. De meeste van deze kinderen gaan trouwens wel gewoon naar de basisschool en deze extra lessen zijn bedoeld om hun meer toekomstmogelijkheden te geven.
De school is 3 jaar geleden opgericht door Mr. Sambath die geboren en getogen is in het dorp Totea in de Kro Bei Riel gemeenschap. Zonder al te veel opleiding heeft hij vanaf 16 jarige leeftijd veel verschillende baantjes gehad in het nabijgelegen Siem Reap. Echter op 23 jarige leeftijd en met $700,- spaargeld besloot hij dat hij iets voor zijn gemeenschap wilde betekenen, wat geresulteerd heeft in het SHCC.
Het SHCC wordt trouwens niet gesteund door de overheid en is volledig afhankelijk van (buitenlandse) giften en ondersteuning door vrijwilligers.

Vanaf de eerste dag dat ik daar ben aangekomen, was ik onder de indruk van het enthousiasme waarmee de kinderen in de klas zaten en ook het enthousiasme dat de verschillende leraren en de directeur zelf uitstralen. De meeste leraren worden trouwens door de meer ervaren leraren en soms vrijwilligers opgeleid. En van het extra geld dat de leraren verdienen gaan de meesten naar de universiteit om verder te leren.
Ook lopen er veel stagiair leraren rond, die nog niets betaald krijgen, maar die dit als een nuttige leerervaring zien.

Mij was gevraagd of ik hun kon helpen met het creëren van fnanciële rapporten zodat ze aan (potentiële) donateurs en officiële instanties kunnen laten zien hoeveel geld ze ontvangen hebben en waar ze hun geld aan hebben uitgegeven en in de toekomst willen uitgeven (budgettering).
Het bleek dat ze niet veel meer hadden dan een administratie in Excel, waarbij elke uitgave en ontvangst met een kleine omschrijving in een maandelijks totaaloverzicht stond. Hierbij werd gebruikt gemaakt van vele verschillende soorten omschrijvingen, waarbij het niet zomaar mogelijk was om alles van een heel jaar in 1 overzicht elijk geheel te gieten.
Als eerste ben ik toen gaan zoeken binnen de Excel templates database (op internet) of er niet een mooi en goed werkend template was dat goed zou aansluiten op hun situatie.
Gelukkig vond ik een simpel template dat na een aantal aanpassingen perfect geschikt was voor deze organisatie. Vervolgens heb ik samen met de directeur verschillende boekhoudcategoriën bepaald en heb ik geprobeerd om alle uitgaven en ontvangsten te koppelen aan deze categoriën. Dit ging voor het merendeel releatief makkelijk, omdat je uit de meeste beschrijvingen (in het Engels) redelijk kon afleiden wat voor een soort uitgave dit was.
Vervolgens zorgde het template ervoor dat je automatisch een totaaloverzicht per categorie en per maand kreeg.
In samenwerking met de directeur heb ik toen alle posten voor 2008, 2009 en 2010 gecategoriseerd, waardoor er nu een duidelijk overzicht is hoeveel geld er in deze jaren is ontvangen en waaraan dit ook weer is besteed.
Verder nog wat mogelijkheden ingebouwd zodat ze bij specifieke donaties een project kunnen creëren en op projectniveau kunnen budgetteren en boekhouden.
Het maken van officiele financiële jaarrapporten en het laten uitvoeren van officiële controle/audit zou de volgende stap moeten zijn, naar mijn idee. De directeur was het hier mee eens, al hoopte hij (gezien de kosten hiervan) op een vrijwilliger van een accountantskantoor die dit zou kunnen uitvoeren. Hopelijk weten ze die op korte termijn te vinden.

Al met al was dit dus een bijzondere en leerzame ervaring. En het was ook erg leuk om elke dag zo'n 15 km te fietsen vanuit Siem Reap naar het SHCC. Vooral de laatste 5 km over onverharde wegen langs het platteland en zwaaiende kinderen waren altijd erg bijzonder. En het was ook wel grappig om over het schoolterrein en door het dorpje heen te lopen en boodschappen te doen. Iedereen zit je dan aan te staren en als je ergens wat wil kopen dan wordt er iemand opgetrommeld die Engels kan spreken.
De laatste avond nog een klein afscheid gekregen met lekker eten en veel bier :-)
En dat is trouwens iets wat Cambodjanen graag doen, veel bier drinken. Dit is op sommige plekken in Siem Reap ook heel goedkoop, namelijk $0,50 voor een groot glas tap bier.

Afgelopen vrijdag aangekomen in NL. En zaterdag meteen vroeg op voor het vrijgezellenfeestje van Richard. Eerst met z'n allen paintballen in de buurt van Eindhoven, daarna terug naar Hilversum voor het afscheidsfeest van mijn vader van zijn Morpheus collega's en vervolgens weer snel terug naar Eindhoven voor het avond en nachtprogramma.
Zonder verder in detail te treden, kan ik jullie vertellen dat het een hele gezellige dag was :-)

Groetjes en hopelijk tot snel,
André

Thailand (Koh Phangan - Bangkok - Chiang Mai) and Cambodia (Phnom Pehn - Siem Reap)

Highlights of the last 6 weeks:

• Spend 5 weeks in Koh Phangan:

Had a very nice stay for 4 weeks in a very comfortable bungalow with very nice owners
Went to several parties (including the full moon party, half moon etc.)
Did a one month yoga course at Agama yoga
Met a lot of new and interesting people
Did a lot of cycling again
Enjoyed some very beautiful beaches

• Spent 3 days with Tjeerd and partly with Suzan (Tjeerd's travel partner) in Bangkok. Was very nice to see Tjeerd again and we had one crazy night out together on Saturday

• Spent 3 great nights out in Chiang Mai with Esther and Kate (from England) who I met in Koh Phangan. Unfortunately during the day we couldn't do much, as it was raining all the time

• Met with Suzan in Cambodia and spent 6 days together in Phnom Penh and Siem Reap

Went in Phnom Pehn to the killing fields and the notorious prison museum where a lot of people have been tortured. Very shocking
Went for 2 days around the temple complexes of Angkor Wat and many others. Very very impressive.
Also enjoyed the night life a lot in Phnom Penh and Siem Reap

• Spent the last days alone in Siem Reap, meeting some nice new people and just started doing some volunteering at a very nice and interesting organisation. Will stay here another week

Details:

Ja wat zal ik nu weer eens vertellen?
Een verhaal schrijven is voor mij net zoiets als sporten. Je weet dat het goed is om te doen, je wil het ook doen en je voelt altijd een lekkere opluchting als je het gedaan hebt
Maar het is altijd zo moeilijk om te beginnen. Tenminste voor mij dan

In plaats van (weer) uitgebreid te vertellen over mijn fiets en yoga-avonturen en de leuke mensen die ik allemaal heb ontmoet, is het misschien leuk om na zo'n lange tijd reizen eens te reflecteren op de volgende onderwerpen:

• Balans en golfbewegingen
• Home sweet home of toch niet?
• Luxeproblemen, keuzestress en toeval (of toch niet)

Balans en golfbewegingen daarin:

Wanneer ben je in lekker in balans? En wat is eigenlijk balans? In het kort gezegd is het denk ik een combinatie van leuke en/of nuttige dingen (kunnen) doen, met leuke mensen omgaan, je gezond voelen, nieuwe dingen ondernemen en daarvan leren en uiteindelijk een soort algemeen gevoel van geluk. En dan zal ik vast nog wel een aantal dingen vergeten.
Ik heb zelf gemerkt dat ik vrij makkelijk van verschillende uitersten in het leven kan genieten. Alleen na een tijdje begint het dan toch weer te kriebelen naar de andere richting.
Na bijvoorbeeld bijna 2 maanden in India heel gezond (geen sigaretten, geen alcohol, geen vlees, geen feestjes) geleefd te hebben, voelde ik me behoorlijk in balans. Alleen kriebelde het toch ook wel weer uit om gezellig op stap te gaan en weer eens een lekker sigaretje te roken, een biertje te drinken en een lekker stukje vlees te eten. Dat ik heb dan ook gedaan in de laatste maand dat ik India was. En terwijl ik dit deed wist ik dit te combineren met een stukje yoga, meditatie en sportieve activiteiten. Eigenlijk beviel dit best wel goed en zat ik heel lekker in mijn vel.
Vervolgens kwam ik in Thailand en was het wk voetbal, wat resulteerde in bijna elke dag stappen met veel roken en drinken en weinig yoga en meditatie. Maar wel met een fijn gevoel dat Nederland steeds verder kwam in het wk.
Hier heb ik ook erg van genoten, maar ik merkte toch op een gegeven moment dat dit weer iets te veel van het goede was. En ik voelde me duidelijk niet echt helemaal meer in balans.Had toch het gevoel dat ik weer iets nieuws moest ondernemen en weer eens wat aan yoga en meditatie moest doen.
Vervolgens met goede voornemens naar Indonesië gegaan en uiteindelijk weer heel veel op stap geweest geweest, wat resulteerde in het zelfde gevoel van onbalans.
Dit deed me onder andere ook besluiten om naar Koh Phangan in Thailand te gaan en wat mensen te ontmoeten waar ik eerder in India op verschillende plekken een meditatiecursus en een yogacursus mee had gedaan. Echter de eerste week bestond alleen maar uit feestjes en een ongezonde leefstijl. Totdat ik na een week begon met een yogacursus van een maand. Het was eigenlijk niet mijn bedoeling om de volledige cursus te doen, omdat ik nog verschillende andere plannen had (verder reizen en een duikcursus). Maar op de één of andere manier beviel deze cursus mij erg goed en heb ik tot mijn verbazing uiteindelijk van de 24 lesdagen er 18 aanwezig kunnen zijn. De dagen die ik gemist heb, kwamen door de full moon party, 2 half moon party's, een visumrun en mijn bezoek aan Bangkok. Ik denk ook dat dit de soort van balans was waar ik naar op zoek was. Enerzijds de relatieve rust van een heel mooi eiland, een intensieve yogacursus, hele leuke en interessante mensen en anderzijnds de mogelijkheid om af en toe is een leuk feestje mee te maken.

Na Koh Phangan vervolgens weer veel op stap geweest in Bangkok, Chiang Mai, Phnom Penh en Siem Reap. En de afgelopen dagen weer een beetje hetzelfde gevoel. Weer zin om wat gezonder te leven en wat nuttige dingen te doen in plaats van alleen maar te relaxen en op stap te gaan.
Achteraf wel grappig om te bemerken hoe mijn levenstijl zo op en neer gaat en ik van beide kan genieten. Nu alleen nog de juiste balans daarin zien te vinden voor langere tijd. En met balans bedoel ik dan enerzijds een stukje entertainment en anderzijds een stukje ontwikkeling en avontuur in combinatie met een redelijk gezonde leefstijl. We zullen zien. Ik hoop ook dat ik mijn gevoel een beetje goed heb kunnen verwoorden.

Home sweet home of toch niet?

Home sweet home is natuurlijk in Nederland bij mijn vrienden en familie. Maar ik moet zeggen dat het me opvalt, hoe makkelijk ik me over het algemeen ergens thuis voel en hoe moeilijk het meestal weer is om ergens weer weg te gaan. Dit heb ik nu al meerdere malen meegemaakt: oa. in Phuket, in Kota Kinabalu, in Rishikesh, in Malethi, in Bhagsu, in Bali, in Koh Phangan en nu Siem Reap.
Weinig last van heimwee ook tot nu toe. Al heb ik gelukkig regelmatig contact met familie en vrienden via Skype, email, telefoon en SMS. En gelukkig ben ik een aantal van hen inmiddels ergens tegengekomen.
Dus zo creëer je overal een beetje home sweet home. Het is daarom ook moelijk voor te stellen hoe reizen 15 jaar geleden was. Toen was er nog geen email, geen Skype, geen mobiele telefoons en hele dure krakerige telefoons met veel vertraging. En de kans dat je vrienden en familie op verschillende plekken kon tegenkomen was volgens mij ook niet al te groot.
Ongetwijfeld dat je dan toch sneller last krijgt van heimwee.
Maar ik mis jullie natuurlijk allemaal wel een beetje na zo'n lange tijd en ik kijk er naar uit om jullie straks allemaal weer te zien

Luxeproblemen, keuzestress en toeval (of toch niet):

De meeste mensen denken natuurlijk dat het leven van een reiziger heel relaxed en zonder stress is. Maar dat is toch niet helemaal waar. Ook ik heb af en toe best last van stress en dan met name de stress van waar, wanneer en hoe ik ergens heen zal gaan.
Ik geef toe, het is een beetje een luxeprobleem, maar het is toch elke keer weer een heel proces om tot een keuze te komen. Er zijn namelijk zoveel landen en zoveel plekken waar je elke keer naartoe kunt gaan en je hebt natuurlijk maar beperkte tijd en middelen.
Zo kan ik me herinneren dat ik op Bali zat en bijna 2 weken lang bezig ben geweest om te bepalen wat mijn volgende bestemming zal zijn. Verder reizen in Indonesië, bijvoorbeeld naar Sulawesi, Sumatra of de Molukken. Naar Cambodja, Laos of China. Vervolgens ga je dan onderzoeken wat vluchten kosten op verschillende dagen, of er geen problemen zijn, wat het juiste klimaat is en wat vervolgens de beste plek is om naar toe te gaan. Het grappige is dat ik dan ook altijd mijn gevoel probeer te laten meespelen. En bij al deze keuzes kon ik niet echt een 100% gevoel krijgen. Totdat ik opeens moest denken dat ik nog nooit op Koh Phangan was geweest en dat het misschien wel leuk zou zijn om daar een aantal mensen op te zoeken die ik al eerder in India had ontmoet. Opeens had ik een 100% gevoel en was de beslissing zo genomen. Alleen nu nog de snelste en goedkoopste route hierbij uitzoeken. De meest praktische route liep via Singapore en dat kwam goed uit omdat ik daar nog nooit echt geweest was.
Een week later belandde ik vervolgens per toeval precies een dag voordat er een nieuwe yogacursus zou beginnen in het restaurant dat bij het yogacentrum hoort. Ik wist natuurlijk wel dat dit yogacentrum op Koh Phangan zat, omdat ik in India een cursus bij hun had gevolgd, maar ik had niet de moeite genomen om vantevoren op hun website te kijken waar en wanneer er cursussen waren. Op een dag was ik het eiland aan het verkennen op mijn brommer toen ik langs dit restaurant reed en uiteindelijk besloot ik pas na 500 meter verder gereden te zijn om om te keren en daar wat te gaan eten. Tot mijn verbazing zag ik vervolgens 2 meisjes die ik al kende vanuit India (maar weer anderen dan waar ik mee afgesproken had). Zij vertelden me ook dat er de volgende dag een yogacursus zou beginnen en dat dit een echte aanrader was. Diezelfde avond besloten om het een paar dagen te proberen. En uiteindelijk de hele cursus afgemaakt. Erg grappig hoe dingen soms onverwachts en 'toevallig' kunnen verlopen.

Hier in Siem Reap had ik de laatste dagen een beetje hetzelfde probleem. Of langer blijven in Cambodja en zo ja waarnaartoe of zo snel mogelijk naar China toe. Verschillende mogelijkheden onderzocht en bijna een vlucht naar China geboekt. Maar nog niet helemaal een 100% gevoel bij de verschillende mogelijkheden. Dus toch nog maar even in Siem Reap gebleven en 'gewacht' op het juiste gevoel. Het leek me namelijk ook wel interessant om rond te kijken voor vrijwilligerswerk, maar ik was nog niet iets interessants tegengekomen. Totdat ik een aantal dagen geleden aan het fietsen was en aan de praat raakt met een jongen die leraar was bij een liefdadigheidsinstelling die plattelandskinderen extra mogelijkheden biedt. Bij het scheiden van onze wegen gaf hij mij een visitekaartje en hoewel het me leuk leek om daar langs te gaan, had ik eigenlijk al besloten om in het weekend weg te gaan. Diezelfde avond kwam ik een aantal leuke mensen tegen en toch maar besloten om in het weekend samen op stap te gaan. Toen ik vervolgens op zoek ging naar het huren van een mountainbike op het internet, kwam ik ook een link tegen op hun website naar dezelfde liefdadigheidsinstelling. Toen meteen maar besloten om maandag bij hun langs te gaan en te kijken voor vrijwilligerswerk in de toekomst.
Na een spannende off road trip in een tuk-tuk naar een dorpje ergens buiten Siem Reap kreeg ik vervolgens een hele leuke rondleiding en toen we het hadden over toekomstige vrijwilligersmogelijkheden en mijn expertise, bleek het dat hij heel dringend behoefte had aan iemand die zijn boekhouding en rapportage kon verbeteren en wel zo snel mogelijk. Dit was wel bijzonder toevallig. Diezelfde avond mijn plannen heroverwogen en besloten om nog maar een week langer in Cambodja te blijven om dit vrijwilligerswerk te doen en na Cambodja eerst naar Indonesië te gaan om Marchel, Vivian, Gijs en Diana te ontmoeten en pas daarna naar China te gaan. De eerste 2 dagen vrijwilligerswerk bevallen erg goed, maar daarover meer in detail de volgende keer. Volgens mij heb ik namelijk al weer veels te veel geschreven :-)

En als laatste nog een bedankje voor Suzan. Met haar heb ik gezellig een week in Cambodja doorgebracht en zij heeft als grote hobby fotograferen. Als het goed is zullen jullie wel gemerkt hebben dat mijn foto's dit keer van een wat hogere kwaliteit zijn, aangezien zij met name de foto's van de tempels voor haar rekening heeft genomen.

De allerbeste groeten,
André